سال یک هزار و سیصد و هشتاد و نه

یک سال دیگه هم گذشت با همه ی خوشی ها و سختی هاش . با همه ی کاستی ها و پیشرفت هاش و بالاخره با همه ی اتفاق های خوب و بدش . الان که فکر می کنم میبینم همون اتفاقات تخلش هم شیرینه .
اما الان وقت شادیه ، خونه ی ما که تکونده شده اساسی ، حاجی فیروز هم پشت در نشسته آماده .
  عزیزانی هستند که دوستان و عزیزاشون رو توی این سال از دست دادن ، با اینکه غم دوری اونم توی نوروز یه جورایی غیر قابل تحمله ،و ناراحتی و دلتنگی این عزیزان غیر قابل وصفه ، اما به یک چیز ایمان دارم و اون اینه که اونها تنها نیستند و می دونن که ماها تنهاشون نمی ذاریم .
   ما ایرانی هستیم و ایرانی می مونیم با هر رنگ و نژاد و زبان . تاریخ ما نشون داده که هیچ وقت همدیگه رو تنها نذاشتیم و نمی گذاریم . می دونم که لحظه ی سال تحویل یاد و خاطره ی دوستانمون رو فراموش نمی کنیم .


سالی سرسبز و پر بار ، شاد و زیبا رو برای همه آرزو میکنم ، همراه با سبزی بهار و سرخی لباس حاجی فیروز.
           
دل هاتان شاد ، گفتارتان پاک ، کردارتان نیک و اندیشه هاتان سبز .      نوروز خجسته باد



سیاووش چهارساعت و هجده دقیقه مانده تا سال 1389